Volgens diverse media hebben veel mensen het vertrouwen in de politiek verloren en voelen zich niet gehoord of buitengesloten. Ik denk dat ze dat vooral aan zichzelf te wijten hebben, al zijn ze zich hiervan waarschijnlijk niet bewust. Er wordt een aantal argumenten vaak gebruikt om aan te geven waarom men zich buitengesloten voelt:
Auteur: TM4467
Een lesje rechtsstaat
Afgelopen weekeind verscheen het nieuws in de media over twee homoseksuele jongeren die aangevallen waren door een groep jongens. Hierbij verloor één van hen 5 tanden als gevolg van ‘een klap met een betonschaar’. Het item was grootscheeps in het nieuws en nagenoeg iedereen sprak er schande van. Het leidde zelfs tot de actie ‘alle-mannen-hand-in-hand’ om uiting te geven aan het afschuw over geweld tegen homo’s en lesbiennes. Sympathiek en helaas nodig.
Directe democratie vergroot populisme en de kans op dictatuur
Vandaag waarschuwt de Raad van State in haar jaarverslag voor vermenging van onze vertegenwoordigende democratie en ‘volksdemocratie’ (referenda). Ik schreef eerder al over het geringe democratische gehalte van referenda. Het kan namelijk eenvoudig leiden tot overversimpeling van het onderwerp en uiteindelijk in een volksdictatuur.
Toch klinkt vooral uit populistische hoek nog altijd de belofte om meer referenda te houden. Deels zal deze roep voortkomen om op die manier om snel de macht van gevestigde partijen te breken (het blijkt nl. niet eenvoudig om als nieuwe partij blijvende invloed op beleid te krijgen).
Verder lezen Directe democratie vergroot populisme en de kans op dictatuur
Formeren
Na de verkenning, waarin wordt gekeken welke partijen (een meerderheid van één partij in de Tweede Kamer is in Nederland nog nooit voorgekomen) met elkaar zouden kunnen reageren, volgt de formatie van een nieuw kabinet. Dit kan een meerderheidskabinet zijn, of niet, maar het kabinet moet in ieder geval de goedkeuring van de meerderheid van de tweede kamer krijgen (of anders gezegd: geen motie van wantrouwen van een meerderheid).
Niet alle partijen komen in het kabinet, meestal wordt naar een kabinet gestreefd met zo min mogelijk partijen, maar met en meerderheid in de Tweede Kamer en, als het even kan, in de Eerste Kamer. Zo’n kabinet bestaat ook niet altijd uit de grootste partijen; ideologische of persoonlijke voorkeuren spelen een rol bij de voorkeur voor een coalitie. De verkenner brengt deze in kaart en kijkt welke combinaties mogelijk en welke niet mogelijk zijn.
Na de Tweede-Kamerverkiezingen van maart 2017 is door de verkenner met instemming van de Tweede Kamer bepaald dat een combinatie van VVD, CDA, D66 en Groen Links onderzocht moet worden. Veel PVV-stemmers voelen zich hiermee buitenspel gezet (de PVV is de 2e partij qua omvang), maar dat is niet terecht. Verder lezen Formeren
Populisme in de Nederlandse politiek
Als we in Nederland over populisme spreken, bedoelen we vaak vooral politici die:
– zeggen namens het volk te spreken en daarbij vertolken wat het ‘volk’ (hun aanhang) wil horen;
– simpele oplossingen aanreiken voor complexe problemen;
– liever oppositie voeren, dan regeren (al zullen ze dat niet zeggen), want bij regeringsdeelname wordt het lastig om de beloftes waar te maken;
– bewust hele leugens of halve waarheden verspreiden of bijzonder selectief nieuws brengen;
– zich verzetten tegen de gevestigde orde en media daarbij zichzelf vaak een slachtofferrol aanmeten. Verder lezen Populisme in de Nederlandse politiek
Het uitsluiten van partijen bij formatie is niet ondemocratisch
Voor en na de Tweede-Kamerverkiezingen wordt door diverse partijen geroepen dat ze één of meerdere andere partijen zullen uitsluiten voor de vorming van een kabinet. Vooral de PVV wordt vaak als mogelijke regeringspartner uitgesloten. Geert Wilders en veel van zijn aanhangers vinden dit ondemocratisch met als argument dat alle kiezers op de PVV ‘buitenspel’ worden gezet. Maar klopt dit wel? Verder lezen Het uitsluiten van partijen bij formatie is niet ondemocratisch
Maken referenda ons land democratischer?
Na de ontevredenheid over de nasleep van de referenda (eigenlijk ‘volksraadplegingen’) over ‘het verdrag tot vaststelling van een Grondwet voor Europa’ (2005) en over ‘de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne’ (2016) wordt regelmatig de roep om bindende referenda gehoord. Zo ook kortgeleden bij ‘Pauw en Jinek’, waar Thierry Baudet voorstelde de belangrijkste onderwerpen voor de formatie voor een nieuwe kabinet via een referendum aan het volk voor te leggen.
Dat klinkt sympathiek en democratisch (het volk beslist!), maar daar valt nog wel het één en ander op af te dingen.
Verder lezen Maken referenda ons land democratischer?